Jeśli po obejrzeniu zwiastunów „Mother!”, ktoś uznał, że udając się do kina obejrzy horror w swoim najbardziej klasycznym wydaniu, ten srogo się zawiódł. Fakt, akcja filmu toczy się w dość ponurym domu, jednak nie jest to miejsce nawiedzane przez duchy, upiory czy inne nienaturalne byty. Obraz namalowany przez Darrena Aronofsky’ego ma dużo więcej warstw, które wraz z trwaniem seansu zdrapujemy jedna po drugiej, odkrywając kolejne prawdy. Czytaj dalej „RECENZJA #7: Mother!”
Zapraszamy do wysłuchania kolejnej serialowej recenzji (choć może recenzji to za duże słowo), a raczej luźnej rozmowie, w której Dawid i Dominik biorą pod lupę czwarty sezon Black Mirror. Na razie prezentujemy część pierwszą, w której przyglądamy się bliżej odcinkom 1-3. Kolejna, poświęcona epizodom 4-6 powinna pojawić się na kanale w piątek. Czytaj dalej „300 Kultura Podcast | Spojlerowa recenzja Black Mirror – sezon czwarty (cz. 1 – odcinki 1-3)”
Ostatnimi laty odnoszę wrażenie, że kiedy mówi się o ginących gatunkach filmowych tym, który jest wymieniany niemal w pierwszej kolejności jest western. I choć ciężko nie zgodzić się z tą tezą, to raz na jakiś czas do kin trafia prawdziwa perełka, jak Django, Nienawistna Ósemka czy też Eskorta. I mniej więcej gdzieś pośród nich można umieścić najnowszy film Scotta Coopera. Czytaj dalej „RECENZJA #6: Hostiles”
Autor: Dominik Kędzierawski
Black Mirror jest niewątpliwym białym wielorybem pośród seriali. Od samego początku twórca serialu – Charlie Brooker udowodnił, iż nie zamierza kroczyć utartymi szlakami. Antologiczna natura serialu niewątpliwie pomogła spełnieniu jego wizji. Siedem odcinków wyemitowanych w brytyjskiej telewizji okazało się na tyle dużym sukcesem, by konceptem zainteresował się najnowszy moloch srebrnego ekranu – Netflix, pierw pozyskując serię, a potem wykładając 40 milionów za prawa do 12 odcinków i uczynił z niego jeden ze swoich flagowych produktów. Czytaj dalej „RECENZJA: Black Mirror (sezon czwarty)”
Są takie filmy, po których pierwszych zapowiedziach i zwiastunach wiem, że choćby się waliło i paliło, muszę je zobaczyć w kinie. Do tego właśnie grona zalicza się „Morderstwo w Orient Expressie”, adaptacja jednej z najbardziej klasycznych historii literatury. Historii, z którą nie miałem okazji się zapoznać przed seansem.
Nieznajomość pewnych pozycji książkowych jest po prostu niedopuszczalna i powinna być karana dniem bezustannego oglądania filmów Uwe Bolla. Ja w ten sposób samobiczować się co prawda nie zamierzam, ale przyznaję się bez bicia, że nie miałem okazji przeczytać jednej z najbardziej znanych książek Agathy Christie. Mimo tego, kiedy tylko dowiedziałem się, że na warsztat wziął ją Kenneth Branagh, zacząłem odliczać dni do premiery.
Pewnych klasyków nie powinno się w ogóle ruszać. Mniej więcej taka opinia krążyła w internecie w chwili, gdy ogłaszano produkcję Jumanji: Przygoda w dżungli. I w sumie nie mógłbym bardziej nie zgodzić z tą tezą, ponieważ właśnie wróciłem z drugiej części tego kultowego już filmu z 1995 roku i bawiłem się zaskakująco dobrze. Czytaj dalej „RECENZJA #4: Jumanji. Przygoda w dżungli”
Dla mnie to film, na który czekałem w tym roku najbardziej. Jestem wielkim fanem Gwiezdnych Wojen, jak i całego uniwersum i już od kilku dni odliczałem dni do premiery. Co więcej o filmie nie wiedziałem praktycznie nic, ponieważ tak jak przed poprzednią częścią unikałem jakichkolwiek informacji na temat Ostatniego Jedi. Czytaj dalej „RECENZJA #3: Gwiezdne Wojny: Ostatni Jedi”
Zeszłoroczna premiera pierwszego sezonu Stranger Things okazała się dość niespodziewanym hitem. Świetne aktorstwo, szczególnie tej najmłodszej części obsady, dobrze rozpisane postacie, ciekawa i nieszablonowa historia, nostalgiczny powrót do klimatu lat 80-tych oraz mnóstwo nawiązań do popkultury z tamtego okresu sprawiły, że w tym momencie serial ma już status kultowego. Czytaj dalej „Spojlerowa recenzja Stranger Things 2 (podcast)”
Ciężko jest mi dość jednoznacznie oceniać wyświetlaną właśnie na ekranach kin odsłonę przygód największych bohaterów ze stajni DC. Głównie z powodu tego, że ten film powstawał w wielkich bólach. Po pierwsze dlatego, że z poprzednich czterech filmów z tego uniwersum tylko Wonder Woman (i może trochę Man of Steel) okazała się oglądalną produkcją. Po drugie całość wychodzi od Batman v Superman, które jest dla mnie jednym z największych rozczarowań w historii kina, jakie widziałem i po trzecie ze względu na zmianę reżysera pod koniec produkcji Justice League. Czytaj dalej „RECENZJA #2: Justice League”
300 Kultura 